De moed om te twijfelen
Twijfel.
In de landelijke campagne lijkt het een vergeten woord. Lijsttrekkers die elkaar overschreeuwen met zekerheden, beloften en grootse plannen. Geen spoor van reflectie, geen ruimte voor onzekerheid. Want tegenwoordig moet een leider uitstralen dat hij het allemaal weet. Sterk zijn, zelfverzekerd, onwankelbaar.
Maar laten we eerlijk zijn: niemand kan in de toekomst kijken. De enige zekerheden in het leven zijn dat we belasting betalen en dat we ooit zullen sterven. Toch worden we dag in, dag uit overspoeld door politici die precies weten wat er moet gebeuren — en vooral: hoe snel. Zonder een spoortje twijfel.
Als lokale politicus omarm ik juist die twijfel
Twijfel dwingt je tot nadenken. Doen we wel het juiste? Hebben we de juiste informatie? Hebben we het vraagstuk vanuit ieder perspectief bekeken? Wat gebeurt er als we vóór stemmen — en wat als we tegen stemmen? Draagt ons besluit werkelijk bij aan het algemeen belang? En als dat niet zo is, hoe leggen we dat uit?
Die vragen maken ons niet zwak. Integendeel.
Een goede leider twijfelt, wikt, weegt — en neemt daarna een besluit. Want leiderschap naast luisteren en reflecteren, ook over kiezen. Uiteindelijk moeten we richting geven, hoe complex de werkelijkheid ook is. Twijfel mag niet verlammen, maar moet leiden tot bewuste keuzes.
Een goede leider twijfelt dus om beter te besluiten.
Hij weet dat een keuze nooit perfect is, maar wel nodig om verder te komen. En ja, soms betekent dat dat je later moet bijsturen — dat is juist een teken van kracht in plaats van zwakte. Goede leiders geven richting, bieden hoop en nemen mensen mee in hun overwegingen. Niet het geschreeuw zoals we dat nu in Den Haag zien!
Bij Burgerforum laten we twijfel toe, omarmen we zelfs de twijfel!
Vanochtend sprak ik nog een fractiegenoot die zich afvroeg of we wel het juiste doen voor onze boeren. En dat is precies de juiste vraag. Want zolang we blijven twijfelen, blijven we leren. En zolang we durven kiezen, blijven we vooruitgaan.
Comment